Si tanco els ulls m'envaig al teu costat

sábado, 8 de junio de 2013

Bienvenido al paraíso del olvido ۞

Tu boca es mi religión


Es como cuando sacas esa sonrisa tonta cuando te dice "te quiero", cuando te da el último beso del día y ya lo echas de menos, cuando solo te importa él y nada más que él, cuando llegas tarde a casa por que él te acompaña, cuando sonríes cada vez que te mira y te sientes diferente y cada beso, por muy pequeño que sea, encierra el amor más grande.

lunes, 1 de abril de 2013

Sentirme como una colilla en tus labios al fumar

Soltar en una carcajada todo el aire y después respirar, ando silbando, me paro con la gente a charlar, me tomo algo, sonrío y me lo vuelvo a tomar, escucho música y me pongo a bailar.




miércoles, 6 de febrero de 2013

Difícil descobrir qui soc avui




És tard, no sé quina hora és 
però és fosc fa estona. 
És fàcil veure que no hi ets 
ni un paper, ja poc importa. 

Poso els peus a terra, vull caminar, 
necessito despertar en un dia radiant 
Encara em queda temps per descobrir 
tot allò que m’he amagat i que no m’he volgut dir. 

Corrren, corren pels carrers corren 
paraules que no s’esborren, 
imatges que no se’n van. 

i ploren, ploren pels carrers ploren 
com gotes d’aigua s’anyoren 
aquells que ja no es veuran. 

Difícil descobrir qui sóc avui 
una gota em cau mentres una altra em treu la set 

plou i fa sol alhora 
que m’apuntava a la meva, jo mateix em disparava 
raig de llum, il·lumina’m, treu-me el fum 
una revolució dins meu que gaudeixo i es transforma 

no, no,no,no,no,no s’esborren 
em conformo amb mirar-me 
mirar-me de dins cap enfora 

On puc anar-te a buscar? 
Nena, no és broma, 
hauria d’haver estat diferent 
però en un moment s’han tancat les portes 

Poso els peus a terra vull caminar 
necessito despertar en un dia radiant 
encara em queda temps per descobrir 
tot allò que t’he amagat 
i que no t’he volgut dir… 

corren… 
ploren…

domingo, 6 de enero de 2013

Ningú té dret a prohibir la llibertat


Y es que la verdad, no son buenas noches si tú no vienes a susurrármelo al oído


Eres tan grande para mi... cada vez lo siento mas profundamente, y cada dia que paso junto a ti, un sentimiento nuevo lo acompaña, algun dia la pena o rabia pesa más que otro recuerdo, pero los dos sabemos que todo vuelve a empezar, como el primer dia, un beso tímido, una simple mirada, un abrazo, un gesto, una caricia, cualquier cosa vale para olvidar todo lo malo.
Cuando más triste estàs, cuando más le necesitas, cuando no quieres ni levantarte de la cama, piensas que es lo que te hace sentir viva y de repente, todas esas malas energias que recorren tu cuerpo son exterminadas brutalmente por algo... algo, a lo que yo le llamo, amor.



sábado, 8 de diciembre de 2012

Los tiempos difíciles


me han ayudado a hacerme comprender mejor lo infinitamente rica y maravillosa que es la vida y que muchas cosas que nos preocupan no tienen la más mínima importancia.

sábado, 24 de noviembre de 2012

Vamos a jugar a escondernos, besarnos si de pronto nos vemos, desnúdame y luego ya veremos.
Vamos a robarle el tiempo al tiempo

martes, 23 de octubre de 2012

ி

Només la casualitat pot aparèixer davant nostre com un missatge, només la casualitat ens parla. De vegades cal que passin vàries casualitats, aparentment improbables, perquè passi algú que canviï la nostra vida.

domingo, 16 de septiembre de 2012

La gravetat m'inclina als teus peus



Déjame esnifar tu sexo, háblame con los ojos, susúrrame con la pupila. Rodéate de un velo que cubra de calor todo tu cuerpo. Mátame con la mirada, revíveme con tus labios, déjame beber de tu lengua. Déjame que me enloquezca en mi locura rozándote, acariciando tu cuello. Permíteme que poco a poco me eleve llevándote a las nubes conmigo. Permíteme que convierta mi texto en acción, permíteme que las metáforas se hagan realidad. Déjame que tu realidad sea la locura de mi cuerpo, déjame hundirme en tu pecho. Déjame entrar en tus ojos, recostarme en tus pupilas, que el aire que desprenden tus párpados al abrir y cerrar, junto a las lágrimas que esconden formen una corriente de aire marino que me haga sentir vivo de nuevo. Ven, déjame que me pierda en tu mirada. Mírame de tal manera que sin abrir la boca me pidas que te la cierre, que te robe uno y mil besos, que permita dejar expresarse el corazón a través de los labios.

Cómo peces de agua dulce por tus sabanas saladas


Siendo sinceros si sobrevivo és gracias a cada uno de sus pestañeos, creo que mi corazón va al ritmo de sus carcajadas desde que le conocí. Siento deciros que cada parte de su cuerpo está llena de miradas mías. Su voz hace eco en mi cabeza. Me quedo rendida a ese puto milagro que supone que él exista. Quiero hacer ruido en sus comisuras, dar pasos de astronauta por sus lunares, hacer infinito lo efímero.

Stand by (me)


Mantenerme en stand by donde tantas veces hemos estado tú y yo. Debo reprimir las ganas. Comerme los besos. Borrar las miradas. Reabsorber las caricias. Difuminar las sonrisas. Tragarme las palabras. Quemarme las entrañas...Reordenar mariposas vomitando recuerdos. Desnudemos nuestras dudas, porque incluso cuando era tripulante del mar en llamas ahí estabas tú...Mi talón de Aquiles, siempre.

Pensé que ansiaba hacer turismo en tu cuerpo. La realidad es que ansío ser nativa.


Música, hasta eso me recuerda a ti. Que te has convertido en mis acordes, mis melodías y mi canción favorita. Siempre me he preguntado que si sería el ojalá de alguien, y esta historia está llena de ojalá, y de cosas por vivir. Que ganas de todo, de reír, de sentir, de acariciar, de gritar ¡ incluso de echar de menos! De trazar constelaciones uniendo los lunares de tu espalda, y decirle al mundo que hoy vive en nuestra cama.

domingo, 2 de septiembre de 2012

Todo esto de que los besos de ciertas bocas saben mejor



Es un cuento que me sé desde el día que me dio dos besos y me dijo su nombre


Rodríguez Munar, Adrián

No pienses que es fácil escribir a alguien como tú, ni el poeta más famoso sería capaz de delinear las palabras precisas que resalten todo el esplendor de tu carisma innegable.
Dicen que las palabras se las lleva el viento y por ello quiero dejar aquí mis palabras y expresar así lo que siento por ti.
Te escribo para cuando estés triste o no nos entendamos, para cuando no esté cerca y no puedas oírlo de mis labios, para que nunca me niegues lo que ahora te digo.
Te dedico todo esto por estos meses que me has dado, por haberme soportado, comprendido, por todo lo que has cedido, por haberme arropado cada mañana besándome en la mejilla y a veces dejando caer tus labios en una suave caricia...

lunes, 16 de julio de 2012

Seguidores


Porque si algún día perdieras la memoria, yo me encargaría de ser cada uno de tus recuerdos.